ŽENSKE PRIČE
24. maj – 1. jul 2019.
Otvaranje: petak, 24. maj u 19 časova
Salon Muzeja savremene umetnosti, Beograd
Autorka izložbe: mr Mišela Blanuša
Umetnice: Gorana Bačevac, Svetlana Bulatović, Sanja Ćopić, Andrea Dramićanin, Nadežda Kirćanski, Jelena Pantelić i i Tijana Radenković
Izložba „Ženske priče” u Salonu Muzeja savremene umetnosti bavi se prezentovanjem i afirmacijom mladih umetnica na našoj umetničkoj sceni. Neopterećene istorijom feminističkog aktivizma, društveno-političkih borbi za veća prava i rodnu ravnopravnost, mlade autorke susreću se sa nekim ličnim borbama i preispitivanjima svog identiteta, kao žene i kao umetnice. Gorana Bačevac, Svetlana Bulatović, Sanja Ćopić, Andrea Dramićanin, Jelena Pantelić, Nadežda Kirćanski i Tijana Radenković, predstavljaju se na ovoj izložbi radovima kojima preispituju poziciju žene iz perspektive žene-umetnice, kroz lične narative-priče, u čijem je centru promatranje žene kao društveno-identitetski kategorisanog pojma. Takođe, one analiziraju ženu kao alegoriju, kao subjekat i objekat požude i seksualnih fantazija, kroz introspektivni odnos ili produkte savremenog potrošačkog društva spektakla, ali i posledica koje takav društveni sistem nameće mladim ženama kao opšte prihvaćen ideal koji ih često dovodi do autodestrukcije. Upravo je u takvom svetu potrebno čuti priču i stav mladih žena kao i način na koji one vide uvek aktuelna ženska, odnosno socijalna pitanja. Neki radovi na izložbi preispituju i poziciju žena koje se doživljavaju kao subjekti koji slobodno govore u patrijahalno uređenom društvenom sistemu, u isto vreme postavljajući se u konfliktnu situaciju jer se doživljavaju i kao objekti lične ili društvene kritike. Izabrane umetnice karakteriše poseban senzibilitet za društvo u kojem žive, empatija, apatija, emocionalnost i sklonost ka intimnom ophođenju prema sebi i drugima, što možda i daje posebno obeležje ženskog entiteta. Svaka na specifičan način donosi svoju viziju savremene žene i umetnice razotkrivajući kompleksnost ovih pojmova.
Dvadeseti i početak dvadeset prvog veka doneli su različita tumačenja i polemike vezane za niz pitanja oko pozicije žena i umetnica u izučavanju i revalorizaciji istorije umetnosti, kao i tumačenju aktuelne ženske umetničke prakse. Pitanje zastupljenosti umetnica u muzejskim kolekcijama i njihove vidljivosti na savremenoj umetničkoj sceni vrlo je aktuelna tema već duži vremenski period na internacionalnom nivou. Uprkos sve većim pomacima na polju emancipacije žena i rodne ravnopravnosti, koji su vidljivi još od aktivizma feminističkog pokreta prvog, drugog i trećeg talasa, kao i početka razvoja feminističkih naučnih studija, još uvek postoje ograničenja oko statusa i položaja žena u patrijahalnim društvima i državama.
Položaj žena, bez obzira na njihovu emancipaciju i dalje je inferioran na različitim poljima, od ekonomskog do obrazovnog i kulturnog. Aktivizam i borba za ženska prava umetničkim delovanjem bili su odrednice za feminističku umetnost, koju karakteriše preispitivanje socijalno-političkog položaja žena u društvu i kulturi, statusa žena kao umetnica, njihove psihologije, seksualnosti, fantazije i realizovanja njihovih želja i ambicija unutar društvene zajednice. Postoji i ženska umetnička produkcija koja ne zaostaje za feminističkim vrednostima i uverenjima, ali čiji se radovi po formalnoj i sadržinskoj strukturi, u okviru određenih kulturoloških odrednica, mogu čitati ne kao strogo feministički, već kao specifično ženski, što je većinom slučaj i sa radovima na ovoj izložbi, koji donose jedan novi vid ženskog izražavanja savremene umetničke prakse.
___________________________________________________