Mister NO 30.11. Fest, Friday at 09 pm
Poslednjih godina stare Juge, kada je njen raspad postajao sve očigledniji, dvojica drugara došla su na ideju da oforme bend. Po povratku iz JNA, Alexandar Milenković, u punk-rock krugovima poznatiji kao Kecman, sticajem emotivnih okolnosti često je boravio u blokovima. Ta činjenica ne bi ostala tako zapažena da u susednom bloklu nije živeo Miloš, basista I sadašnji pevač benda, Mister No, čiji ste sajt odlučili da posetite, pa ste nabasali na ovaj text.
Ova dva drugara, čije prijateljstvo traje I dan danas, pronašla su sebi srodne duše , Kovu I Buchu, i…..Eto ti benda! Zaraženi punk, filozofijom , a pre svega euforijom, počeli su da vežbaju u prvom prostoru za tu društveno-korisnu delatnost, morbidno nazvanom “Modro oko”. Svako je radio ono za šta je bio najsposobniji. Bucha je svirao, ili ti lupao, bubanj, Kecman se prihvatio gitare, Milošu se najbolje snalazio na četvorožičanim instrumentima tako da je njegov izbor pao na bas, dok se Kova ,neskromno ,odlučio za mikrofon. Naravno, kao I svaki bend u početku, ni oni nisu imali ime. Ali, onda se iznenada pojavila neočekivana sila, u liku Vuka Draškovića, I rešila stvar. Naime, posle jedne od proba, momci su stajali na uglu Ulica Takovske I Džordža Vašingtona pokušavajući da se dogovore oko imena. Baš tada, ulicu je odlučio da predje sadašnji ministar inostranih poslova gospodin Vuk Drašković. Momci su ga zaustavili, objasnili mu o čemi je reč I upoznali ga sa svojim problemom. Tako je oštro, da ne kažemo modro oko, popularnog političara, spazilo ime junaka iz stripa na Kovinoj rockerci.. “A što se ne nazovete Mister No?”-upitao ih je Vuk pomalo zbunjen očiglednošću rešenja njihovog problema. I., eto ti imena…
1991. izdaju I prvi album, očekivano, kako to obično rade muzičari početnici, nazvan “Mister No”. Kako ne bi bilo dileme, a ne daj Bože zabune, oko toga šta vole, a šta ne , numera koja otvara ovo debi izdanje zove se, prosto I jednostavno, “Alkohol”. Izdvajaju se pesme “Mister No” I “Fenix”( ptica koja je često obletala I nadletala Kovine misli).
Ubrzo izlazi i LIVE izdanje, spomenutog albuma, nakon čega su usledila još dva albuma. «Na kolena svi» i «Srećno dete». . 1992. godine u Domu omladine, od strane kompetentnih ljudi, ili ti rock kritičara, bivaju proglašeni za bend godine sa numerom Skoro Pola Veka poznatijom kao TITO spot za ovu numeru nije bio podoban pa je ubrzo Cenzurisan od strane vlade Srbije.Deca su zaista bila srećna sve do 96. godine, kada je usledio tragičan događaj. Bucha gine, a bend se godinu dana kasnije nezvanično raspao. Do raspada održali su mnogobrojne koncerte, kako u Beogradu ( Akademija, KST, SKC…), tako i širom Srbije i Vojvodine ( Mladenovac, Zaječar, Loznica, Jagodina, Novi Sad, Subotica, Kula, Vršac, Pančevo…) Kroz bend su prošetali mnogobrojni likovi, medju kojima i Trifa, Roki, Aca, Toma, Djule, Tosha…
Leta 2003. godine, nakon što je diplomirao na Filozofskom fakultetu u Beogradu, Kova je tragichno preminuo. Ovaj nesrećni dogadjaj, naterao je Miloša i Kecmana da razmisle o ideji ponovnog zvaničnog okupljanja ,Kovi u čast. Bendu se poriključuje, gitarista, Sale, dok se bubnjari smenjuju.
29.oktobra 2003. godine u pomenutom sastavu Mister No je, prvi put nakon šest godina, održao koncert u Domu omladine. U tom periodu članovi su se dogovorili da snime album simboličnog naziva «Istina», sastavljen od odabranih starih i novih pesama koje su ostale zapisane u Kovinim beleškama.
Izlaskom ovog albuma, u jesen, 2004. godine «Mister No» otvara novo, odnosno nastavlja staro poglavlje, odavno započetih misli…Otvorite širom vaše «modre oči», jer Istina je pred vama….Fenix ne umire-nikada!
Nada Gligorovic
Posle uspešnih koncerata širom Srbije sa radijom 202 došlo je do pauze koja je rezultirala kreativnim slomom i željom da se napravi nešto totalno drugačije. Posle mnogo članova i želje da se nešto uradi u bend je ušao mladi entuzijasta koji se na prvi pogled inficirao i od tada je postao deo Mister No ekipe basista Stefan Megić u užim krugovima poznat kao ‘Andrić’. Svirka je dobila novu, mladalačku energiju te je samo bio potreban bubnjar da bi se stvali iskristalisale. U Srbiji je lako naći bubnjara, ali je teško pronaći čoveka, jer Mister No nije samo bend, Mister No je spoj, bratstvo koje traje godinama i nikada neće stati kao ni ljudi u njemu. Posle mnogo promena članovi nisu izgubili entuzijazam iako su iznova i iznova vežbali pesme sa različitim bubnjarima današnje beogradske scene. Na nagovor ‘Andrića’ u bend je ušao najmlađi član Ajkula koji je svojom energijom uspeo da se infilitrira i da napokon dozvoli bendu da pokaže svoju vrednost. Njih četvorica su se složili kao muzičari, složili su se kao ljudi i spremni su da napadnu regionalnu scenu bez okolišanja…
Snimili su novi album VRATA SU ODŠKRINUTA TREBA IH SAMO ŠUTNUTI sa deset novih stvari, u novom osveženom maniru. Na albumu su učestvovali članovi benda, uz pomoć Dragana iz BANDX koji je tada bio druga gitara. Vremenom Kecman odlučuje da je dovoljan samo on na gitari i tada Mister No dobija čvršći i egzaktniji zvuk.
Za kraj bih dodao refren nove pesme koja zasigurno govori o budućim planovima benda:
Ja idem i neću stati, neću stati više nikada!
Ulaz 250 dinara
Info /rezervacije stolova 063 700 81 50Mister NO 30.11. Fest, Friday at 09 pm
In the last years of the old Yuga, when its decay became more apparent, the two friends came to the idea of forming a band. Upon returning from the JNA, Alexandar Milenkovic, in punk-rock circles known as Kecman, often encountered emotional circumstances in blocks. This fact would not have been so noticeable that Milos, bassist and current singer of the band, Mister No, whose site you decided to visit, did not live in the neighborhood block, so you came across this text.
These two friends, whose friendship lasts even today, have found their own souls, Kovu i Buch, and … ..This band! The infected punk, philosophy, and above all the euphoria, began to practice in the first place for this socially useful activity, morbidly called „The Blue Eye“. Everybody did what he was most capable of. Bucha played, or you banged, drum, Kecman accepted guitars, Milos was best suited for four-string instruments, so his choice fell to the bass, while Kova, unwisely, decided on a microphone. Of course, like every band in the beginning, they did not even have a name. But then suddenly an unexpected force emerged, in the image of Vuk Draskovic, and I solved the matter. Namely, after one of the rehearsals, the guys stood on the corner of Takovska Street and George Washington Street, trying to negotiate the name. Right then, the street was decided by the present Minister of Foreign Affairs, Mr. Vuk Draskovic. The guys stopped him, explained what he was talking about and he introduced him to his problem. It’s so sharply not to say the blue eye, the popular politician, to see the name of a hero from a comic strip on Kovin rocker. „What do you call Mister No?“ Vuk asked somewhat confused with the obviousness of solving their problem. I., that’s your name …